Categorie: Nieuws

Op 1 oktober kwamen een kleine honderd vrienden van het oorlogsmuseum bijeen op de jaarlijkse vriendendag.

Crossroads

Dit jaar was de vriendendag om een aantal redenen bijzonder. In de eerste plaats vanwege een totaal andere opzet. Dit jaar was er niet, zoals gebruikelijk, een interessante lezing met daarna gelegenheid tot het stellen van vragen en het voeren van discussie. Nee, de vrienden waren getuige van een tafelgesprek tussen een gastheer / Joris Gerritsen van De Gelderlander met een drietal gasten. De vorm lijkt het meest op die van Crossroads. Voor degene die het niet kent. Crossroads is een metafoor voor een T-splitsing waarbij je jezelf bij het links – of rechts afslaan telkens moet afvragen, welke kant ga ik op en waarom, want de keuze die je maakt kan veelbetekenend zijn.

Beelden

De eerste gast was Marielle van Uitert, een oorlogsfotografe. Zij gaat daar naar toe waar de meeste mensen juist niet naar toe zouden gaan. Naar Syrië, Afghanistan, De Gaza strook, Columbia en de vluchtelingenkampen aan de Macedonische grens. Daar maakte zij foto´s. Het was allerminst haar bedoeling om gruwelijkheden vast te leggen. Wat haar voor ogen stond was het in beelden vastleggen van de betekenis die oorlog heeft voor betrokkenen. Zowel strijders als burgerbevolking, zowel volwassenen als kinderen. Haar beelden kwamen wel binnen bij de mensen in de zaal. Zij vertelde over soms heel spannende dingen die zij meemaakte, waarbij zij zei ook echt wel eens bang te zijn, maar het verhaal moet wel verteld worden en beelden versterken het verhaal. Marielle kreeg de zilveren camera voor haar documentair werk. Haar derde boek “Duizend ogen” komt binnenkort uit.

Ondernemen

Tweede gast was de nu 86 jarige Hans Pijnaaker die ons meenam naar een van zijn vroegste jeugdherinneringen. Als vierjarige woonde hij in een huis aan de markt in Venray. Uit het raam kijkend zag hij aan de andere kant van die markt een Duitse tank staan en dat wekte zijn boosheid op. Hij besloot er iets aan te doen, stapte kordaat op zijn driewieler en wist de tank met die driewieler goed te raken, daarbij  “Vuile mof” roepend. Kort daarna werd hij in de kraag gegrepen. Het was niet een Duitse militair die dat deed, maar zijn moeder. Hoe dan ook, Hans is psychotherapeut geworden en heeft zijn leven lang plegers en slachtoffers van geweld behandeld.

Educatie

Derde en laatste gast was Vickie Visser die sinds enkele maanden aan het oorlogsmuseum verbonden is als educatief medewerkster. Zij focuste op de boodschap die het oorlogsmuseum heeft over te brengen.

Nederland in de tweede Wereldoorlog

De vriendendag was ook bijzonder vanwege de preview die we als vrienden kregen op de nieuwe tentoonstelling, “Nederland in de Tweede Wereldoorlog”. Voor de lunch kregen de in de aula verzamelde vrienden een letterlijke preview van filmpjes uit de nieuwe tentoonstelling. Na de lunch mochten de vrienden van het oorlogsmuseum als eerste een blik werpen op de nieuwe tentoonstelling, “Nederland in de Tweede Wereldoorlog”.

In “Nederland in de Tweede Wereldoorlog” krijg je vanuit verschillende invalshoeken te zien hoe de oorlog ingreep in het leven van de bevolking. In de tentoonstelling volg je een aantal hoofdpersonen waarbij je als bezoeker telkens wordt meegenomen in de dilemma’s waar de hoofdpersonen destijds voor stonden. En keer op keer kun je zelf meedenken, vragen stellen en zien hoe de hoofdpersonen reageerden op hun dilemma’s.

Bewondering

Wat eenieder er van vond kan hier moeilijk worden weergegeven, maar overheersend was toch wel bewondering voor de eigentijdse vormgeving en het evenwichtig gebruik van de ruimte die de nieuwe tentoonstelling omvat. “Nederland in de tweede Wereldoorlog” is te zien op bij elkaar 1.500 vierkante meter. De inrichting kostte 1,5 miljoen euro. Dus wat de kosten zijn per vierkante meter kan iedereen snel uitrekenen. De gelden voor de nieuwe tentoonstelling zijn bijeengebracht door de provincie Noord Brabant, de gemeente Boxmeer, de Mondriaan Stichting, het Prins Bernhard Cultuurfonds en, last but not least, onze eigen vrienden.

(Jos Verhagen)